Sławianowski (Bonin-Sławianowski) Jan Chryzostom (1804–1867), prawnik, sędzia sądu apelacyjnego Król. Pol. Ur. w Dworszowicach Pakoszowych (niedaleko Radomska), był synem Antoniego h. Jelita, rotmistrza chorągwi pancernej, i Antoniny ze Sławianowskich. Spośród licznego rodzeństwa S-ego, trzech jego braci było w Król. Pol. prawnikami: Leon Atanazy – sędzią sądu apelacyjnego, Karol Florian – podsędkiem sądu pokoju pow. wieluńskiego i Jan Chrzciciel – rejentem w sądzie pokoju pow. czerskiego.
S. uczył się w Liceum św. Anny w Krakowie; po maturze w r. 1819 przez rok studiował filozofię, a w l. 1820–3 prawo na Uniw. Krak. Wszystkie egzaminy składał z wynikami celującymi. Tytuł magistra praw uzyskał 21 V 1824 na Uniw. Warsz., na podstawie rozprawy z prawa rzymskiego Procurator qui suo nomine accipit tanquam mihi traditurus num nihil agit, fr. 37 par. 6 de A.R.D. et fr. 13 de donationibus. W czasie powstania listopadowego S. został członkiem, powołanego przez Rząd Tymczasowy 5 XII 1830, Komitetu do przejrzenia papierów tajnej policji. Brał udział, obok Henryka Cieszkowskiego, Antoniego Cyprysińskiego, Michała Hubego i in., w opracowaniu raportu, który Komitet przedstawił 18 I 1831 władzom powstańczym.
Karierę sądową rozpoczął S. w r. 1833 w Tryb. Cywilnym I instancji woj. mazowieckiego jako asesor. W r. 1838 został mianowany sędzią w tymże sądzie, a od r. 1848 sędzią sądu apelacyjnego. Na tym stanowisku pracował do śmierci. W r. 1848 otrzymał rangę asesora kolegialnego, w r. 1857 radcy dworu, a w r. 1864 radcy kolegialnego. Miał opinię prawego i sumiennego sędziego, znawcy cywilistyki, a szczególnie prawa zobowiązań i handlowego. Zarazem S. publikował naukowe artykuły na łamach „Biblioteki Warszawskiej”: O prawie małżonka przy życiu pozostałego do majątku współmałżonka zmarłego (1841 t. 2), O uznaniu dzieci naturalnych ze strony ojca (1844 t. 1), O nabyciu własności nieruchomej, jej ustaleniu i oczyszczeniu hipotecznie (1845 t. 1) oraz fachowe obszerne recenzje, z których recenzja kodeksu handlowego opracowanego przez Augusta Heylmana wywołała obszerną i polemiczną odpowiedź autora (1847 t. 4).
W r. 1845 S. został powołany przez dyrektora głównego Komisji Rządowej Sprawiedliwości Onufrego Wyczechowskiego do tzw. Komisji Warszawskiej, zajmującej się oceną przygotowanych w Petersburgu projektów prawa cywilnego dla Król. Pol. W ramach jej prac S. opublikował Uwagi nad rozdziałem II i III tytułu II księgi IV projektu kodeksu cywilnego: O umowach pociągających za sobą zobowiązania osobiste oraz zobowiązania majątkowe i zarazem osobiste… (W. 1847). W rozprawie tej ocenił krytycznie fragmenty projektu, wykazując gruntowną znajomość Kodeksu Napoleona i francuskiej literatury naukowej, jak też prawa cywilnego i administracyjnego Król. Pol. Zwracał uwagę na niedostosowanie projektu kodeksu cywilnego do polskich realiów gospodarczych i społecznych. Dotyczyło to zwłaszcza tzw. umowy przedsiębiorstwa i spółki. S. współpracował również z redakcją „Encyklopedii Powszechnej” S. Orgelbranda, do której od r. 1860 pisał hasła z dziedziny prawa cywilnego. We wszystkich jego opracowaniach ujawniało się powiązanie rozważań teoretycznych z dostosowaniem do orzecznictwa i praktyki sądowej. Interesowały go też zagadnienia historyczno-prawne. Wiele lat pracował nad monografią Andrzeja Zamoyskiego i jego „Zbiorem praw sądowych […] z r. 1778”, ale rozprawy nie ukończył. W r. 1864 został członkiem Najwyższej Komisji Egzaminacyjnej przy Komisji Rządowej Sprawiedliwości. Zmarł 27 II 1867 w Warszawie, pochowany został na cmentarzu Powązkowskim. Był odznaczony odznaką za 20 lat «nieskazitelnej służby» (1854) i Orderem św. Stanisława 2 kl. (1859).
Ożeniony z Emilią z Ragoczych, 1.v. Piotrowicz (zm. 9 VIII 1884), miał S. córkę Marię (zm. 16 VI 1913), zamężną Borkowską; wychowywał też syna żony z pierwszego małżeństwa.
Estreicher, w. XIX; Bibliogr. historii Pol. XIX w., I; Suligowski, Bibliogr. prawnicza; Enc. Org.; Gerber, Studenci Uniw. Warsz. (dot. brata, Floriana); Biernatowie A. i B., Cmentarz Powązkowski w Warszawie, W. 1980 I, II (dot. żony, Emilii); Dodatek II do Spisu szlachty Król. Pol, W. 1854 s. 44; Spis szlachty Król. Pol., W. 1851 s. 226; – Bieliński, Uniw. Warsz., II 383, 386; Rys dziejów literatury polskiej podług notat Aleksandra Zdanowicza oraz innych źródeł opracował i do ostatnich czasów doprowadził Leonard Sowiński, Wil. 1878 V 163–4; Sobociński W., Rozwój ustawodawstwa cywilnego w Królestwie Polskim i w Rosji do rosyjskiej reformy sądowej, ,.Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska” Sectio G, Vol. 12: 1965 s. 147–51; Tylbor S., Próby reformy Kodeksu cywilnego polskiego (1834–1854), W. 1927 s. 42–67; – Kalendarzyk polityczny na l. 1834–49, Wyd. F. Radziszewski, W. 1834–49; Nowy kalendarzyk polityczny na l. 1819–31, Wyd. J. Netto, W. 1819–31; Rocznik Sądowy Król. Pol., W. 1865–7; Rocznik Urzędowy Król. Pol., W. 1850–64; – „Bibl. Warsz.” 1867 t. 2 s. 160; „Gaz. Warsz.” 1824 nr 102; „Kur. Warsz.” 1867 nr 49, 52; – Arch. UJ: Akta Wydz. Filoz., sygn. WF I 57 k. 5, 11, sygn. WF I 67 nlb., Akta Wydz. Prawa, sygn. WP I 28 nlb., Studenci, sygn. S I 417 k. 135, sygn. S I 422 nlb.; Arch. paraf. rzymsko-katol. p. wezw. Narodzenia Najśw. Maryi Panny w W.: Księga zgonów 1866–7 nr 106; B. KUL: sygn. 151955 II s. 1–46; B. Uniw. Warsz.: sygn. 17.16.1.63. s. 1–215.
Wojciech Witkowski